Postrzegana strategiczna niepewność otoczenia i wczesne rozpoznanie zmian otoczenia organizacji. Studium wybranych polskich przedsiębiorstw innowacyjnych

Abstrakt

Współczesne organizacje funkcjonują w warunkach otoczenia turbulentnego, które charakteryzuje się dużą złożonością i zmiennością. Warunki te powodują, że przewidywanie zmian, jakie wyłaniają się z procesów nieciągłych, jest niezwykle trudne. Powszechna zgoda praktyków i teoretyków zarządzania co do wzrastającej turbulencji otoczenia organizacji wymaga poszukiwania nowych sposobów działania, które pozwolą menedżerom na choćby ograniczoną kontrolę nad otoczeniem. Ten nowy sposób działania to gromadzenie i przetwarzanie informacji niesionych przez tak zwane słabe sygnały w ramach systemów wczesnego rozpoznania. Przegląd badań z obszarów systemów wczesnego rozpoznania i niepewności otoczenia wskazuje, że im większa – w ocenie menedżerów – postrzegana strategiczna niepewność otoczenia, tym bardziej zaawansowany system. Zaawansowanie systemu rozumiane jest jako intensywność, z jaką realizowany jest cel wczesnego rozpoznania. Opierając się na istniejącej, głównie anglojęzycznej literaturze, jak również na badaniach własnych autora zrealizowanych na próbie polskich przedsiębiorstw innowacyjnych z sektora MiŚP, w artykule podejmowana jest próba empirycznej weryfikacji wpływu otoczenia postrzeganego jako niepewne na przedsiębiorstwa, ich skłonność do zaangażowania się we wczesne rozpoznanie, również intensywność działań związanych z percepcją i interpretacją słabych sygnałów. Według wiedzy autora prezentowane wyniki badania empirycznego są pierwszymi, które zajmują się problemem relacji pomiędzy postrzeganą strategiczną niepewnością a wczesnym rozpoznaniem w kontekście polskich przedsiębiorstw, i dostarczają dodatkowych dowodów prezentowanej teorii.