Innowacje w gminie inteligentnej – model teoretyczny i perspektywy na przyszłość

Abstrakt

W ostatnich latach rozwój gospodarki rynkowej w Polsce spowodował, że zwykła administracja w społecznościach lokalnych przestała być skuteczna. Wdrożenie procesu zarządzania gminami stało się bardzo przydatne. Działania będące częścią procesu zarządzania jednostką samorządu terytorialnego można podzielić na kilka rodzajów. Najważniejsze z nich to: określenie zasad polityki gminy, koordynacja realizacji polityki lokalnej i monitorowania wykorzystywanych źródeł i środków przekazanych do gminy, weryfikacja i kontrola efektów realizacji polityki lokalnej, jak również wdrożenie marketingu terytorialnego, który ma za zadanie po pierwsze – kreowanie wizerunku danej jednostki, a po drugie – pomoc w jej rozwoju w określonym regionie. Niestety elementy zarządzania w nowoczesnej gospodarce coraz częściej są niewystarczające, dlatego specjaliści szukają nowych instrumentów wspierających działalność gmin w regionie poprzez wprowadzanie innowacji, aby stworzyć jednostki bardziej inteligentne. W wielu zatem jednostkach samorządu terytorialnego wdrażanie innowacji jest przymusem, a nie tylko koniecznością. Co więcej, innowacje nieuchronnie wiążą się z pewnym ryzykiem, ponieważ zmieniają status quo lub przyczyniają się do alternatywnej przyszłości. W takim wypadku „apetyt” na ryzyko i zarządzanie ryzykiem są niezbędne, a unikanie ryzyka jest przeszkodą dla innowacji. W związku z tym wiele urzędów i agencji rządowych przykłada coraz większą wagę do budowania i utrzymywania pewnych umiejętności, w tym rozwoju kapitału ludzkiego, koniecznych do podjęcia długoterminowej perspektywy i lepszego przewidywania i reagowania na potrzeby rządu i zainteresowanych grup / interesariuszy (Report innovation in the public sector, 2009). Dlatego głównym celem artykułu jest określenie modelu inteligentnej jednostki samorządu terytorialnego w ujęciu teoretycznym.