Potencjał innowacyjny jako źródło rozwoju przedsiębiorczości

Abstrakt

Ostatnio w badaniach dużo uwagi poświęca się problemom innowacji w kontekście rozwoju przedsiębiorczości, przy czym oba problemy są rozpatrywane zarówno w aspekcie teoretycznym, jak i praktycznym. Jednocześnie, mimo zwiększenia liczby prowadzonych badań w tym zakresie, można zaobserwować w wielu krajach bardzo niski poziom innowacyjnej aktywności przedsiębiorstw. Przedsiębiorczość jest szczególnym rodzajem ekonomicznej działalności, w której w oparciu o innowacyjne podstawy odbywa się efektywne połączenie czynników produkcji w procesie tworzenia dóbr społecznych. Proces ten w dużym stopniu wyjaśnia się m.in. ilością i jakością zasobów naturalnych, a także ich dostępnością i łatwością wykorzystania, wielkością kapitału, poziomem technologii, wiedzą i umiejętnościami ludzi, popytem na produkowane towary oraz zdolnością podziału posiadanych zasobów finansowych w gospodarce krajowej w celu otrzymania maksymalnej produkcji o wysokiej jakości. Dla efektywnego oddziaływania każdego z tych czynników, przy wprowadzaniu innowacji potrzebna jest znajomość najnowszych osiągnięć w ramach rozwoju naukowo-technicznego, które umożliwiają stworzenie i upowszechnienie nowych towarów, inwestowanie środków zabezpieczających zmiany w technice i technologii, efektywne wykorzystanie tych innowacji oraz wzrost ekonomiczny. Artykuł jest poświęcony problematyce zarządzania procesami innowacyjnymi w przedsiębiorstwie. Przyjęto w nim kompleksowe ujęcie tego procesu, co wynika z uzasadnionej potrzeby jednoczesnego wdrożenia innowacji produkcyjno-technologicznych, marketingowych, finansowych, organizacyjnych i społecznych. Podstawę przedstawionych rozważań stanowiła analiza literatury przedmiotu oraz działań proinnowacyjnych podejmowanych we współczesnych przedsiębiorstwach.