Przesłanki nabycia prawa do zasiłku dla osób bezrobotnych w świetle nowelizacji ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Abstrakt

Problematyka rynku pracy jest przedmiotem trwałego zainteresowania różnych kierunków i nurtów badawczych. Analizując i omawiając zjawisko bezrobocia w Polsce, nie można pominąć ważnego instrumentu polityki społecznej państwa, którego zadaniem jest łagodzenie skutków bezrobocia ‒ zasiłku dla osób bezrobotnych. System tego wsparcia finansowego ma określone cele: z jednej strony zapewnienie dochodu osobom bezrobotnym wobec utraty jego źródła, a z drugiej stymulowanie do poszukiwania i utrzymywania pracy. Celem niniejszego artykułu jest zwrócenie uwagi na wiodące zagadnienia nowelizacji ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotyczące kwestii zasiłku dla osób bezrobotnych. Zmiany te zostały przedstawione poprzez szczegółową analizę najnowszych przepisów prawa administracyjnego materialnego. W poszczególnych punktach tego opracowania zaprezentowano problematykę ustawowych przesłanek uznania za osobę bezrobotną, warunki nabywania prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz kwestie wysokości i okresu jego pobierania. W literaturze przedmiotu bardzo trudno o bieżące i głębsze opracowania tego tematu, a zatem niniejszy artykuł będzie próbą uzupełnienia luki w tym zakresie, pozwalając na poznanie aktualnych regulacji prawnych obejmujących tak ważną materię dla osób, które często z dnia na dzień tracą pracę, a wraz z nią źródło dochodów i pozycję społeczną. Publikacja ta może mieć także wpływ na zmianę nastawienia społecznego wobec trudnego i złożonego tematu bezrobocia, które współcześnie staje się potencjalnym zagrożeniem dla każdego pracownika.