Dobrobyt versus ubóstwo w poglądach i teoriach laureatów Nagrody im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii

Abstrakt

Motywem wyboru tematu w prezentowanym artykule jest wciąż występująca we współczesnym świecie głęboka dychotomia między dobrobytem a ubóstwem. Po drugiej wojnie światowej problem ten nie zmniejszył się, mając na uwadze występujący wyraźny podział ekonomiczny, społeczny i polityczny na kraje wysoko, średnio i słabo rozwinięte. Te ostatnie w nomenklaturze ONZ określane są jako „rozwijające” wobec poprzednio używanej nazwy: kraje Trzeciego Świata. Głównym celem opracowania jest wskazanie na dorobek naukowy w tych dziedzinach noblistów mających wpływ na politykę dobrobytu i zwalczania ubóstwa w ramach dynamicznie rozwijającej się „ekonomii dobrobytu”. Rozważania w tym zakresie – w sposób zasadny – poprzedzono omówieniem teorii ludnościowej T.R. Malthusa, a także przedstawieniem zróżnicowań dochodów w świetle teorii podziału. Osiągnięcia ekonomii dobrobytu w prekursorskich opracowaniach teoretycznych jeszcze przed drugą wojną światową odnoszą się do autorów V. Pareto, A.C. Pigou i A. Bergsona. Przedstawiono również współczesne badania na te tematy przeprowadzone przez ubiegłorocznych noblistów E. Duflo, A. Banerjee i M.R. Kremera, zajmujących się ekonomią rozwoju krajów najuboższych. W zarysie wskazano na przyjętą po drugiej wojnie światowej w części krajów zachodnich koncepcję państwa dobrobytu. Przedstawiono politykę dobrobytu i zwalczania ubóstwa w najuboższych krajach, opartą w dużej mierze na rezultatach badań laureatów Nagrody Nobla.